Veel mensen zijn teleurgesteld als ze in plaats van kruimelige pap met elastische korrels een kleverige massa krijgen die meer op een veeg lijkt.
Dit wijdverspreide probleem wordt veroorzaakt door het overmatige gehalte aan oppervlaktezetmeel op boekweitkorrels, dat actief vrijkomt bij contact met kokend water, aldus de correspondent van .
De belangrijkste voorwaarde voor het verkrijgen van een ideaal resultaat is de voorafgaande warmtebehandeling van droge gort in een pan, in culinaire kringen bekend als “pompen”.
TUT Nieuws
Het verhitten van de korrels veroorzaakt complexe fysisch-chemische processen die de structuur van het zetmeeloppervlak veranderen.
Onder invloed van droge hitte wordt de buitenste schil van de korrel dikker en minder doorlaatbaar voor vocht. Hierdoor nemen de korrels tijdens het koken gedoseerder water op en kleven ze niet aan elkaar.
Als deze cruciale stap wordt overgeslagen, zal het oppervlaktezetmeel snel aan elkaar plakken in kokend water en een dikke, slijmerige oplossing vormen.
Deze kleverige substantie lijmt de korrels stevig aan elkaar, waardoor ze niet apart en elastisch blijven. Om goed te kunnen walsen, moet je de gewassen en gedroogde grutten op een droge pan met dikke bodem gieten.
Roer de boekweit constant op een middelhoog vuur totdat er een rijke nootachtige smaak en licht gekraak ontstaat. Na deze behandeling kook je de pap op de klassieke manier, waarbij je de verhouding van één deel grutten op twee delen water aanhoudt.
Als je deze eenvoudige, maar verplichte regel volgt, krijg je altijd perfect kruimelige en smaakvolle boekweitpap.
Lees ook
- Waarom havermout op water als dieetkeuze wordt beschouwd: hoe de bereidingswijze de opname van voedingsstoffen beïnvloedt
- Waarom erwtensoep niet dik wordt: de belangrijkste fout aan het begin van het koken
