Van het bespreken van persoonlijke huwelijksproblemen met ouders naar het creëren van gezonde grenzen is een belangrijke stap in het laten groeien van een gezin.
Deze stap stelt het koppel in staat om hun eigen identiteit te vormen en te leren om conflicten zelf op te lossen, meldt .
In eerste instantie lijkt het advies van ouders een uiting van zorg en steun in een moeilijke situatie. Een dergelijke interventie leidt echter vaak tot onbedoelde druk op een van de echtgenoten en vervormt de perceptie van het probleem.
Ouders kiezen, vanwege hun liefde en ervaring, onbewust altijd de kant van hun kind. Hun advies zal eerder voortkomen uit het beschermen van jullie belangen dan uit het zoeken naar een compromis als koppel.
Het bespreken van echtelijke conflicten met een externe partij schendt het principe van vertrouwelijkheid van de echtelijke verbintenis. Persoonlijke details worden bekend gemaakt aan mensen wiens meningen jullie nog jaren kunnen beïnvloeden.
Voortdurend klagen vormt een aanhoudend negatief beeld van je uitverkorene bij je ouders. Na verloop van tijd beginnen ze hem te zien als de bron van jouw ellende, wat hun relatie op een fundamenteel niveau schaadt.
Je ontneemt jezelf en je partner de kans om te leren hoe je moeilijkheden samen kunt overwinnen. Een probleem oplossen via een derde partij creëert de illusie van een oplossing, maar ontwikkelt je communicatievaardigheden niet.
Een echtgenoot die van deze discussies hoort, voelt zich natuurlijk verraden en kwetsbaar. Zijn of haar vertrouwen in jou wordt ondermijnd omdat de intieme details van je leven onderwerp van gesprek zijn geworden in een andere kring.
Dit kan leiden tot diepe wrok en onderliggende spanning in je eigen relatie. Je partner zal onbewust vermijden om openlijk te praten, uit angst dat zijn woorden opnieuw verteld zullen worden.
Er groeit geleidelijk een muur van wantrouwen en onbegrip tussen jou en je ouders. Ze kunnen je beginnen te manipuleren en de informatie die ze hebben gekregen gebruiken om druk uit te oefenen op je beslissingen.
Gezonde grenzen betekenen niet koud zijn of weigeren om met je familie te communiceren. Ze houden in dat je de vorm van de gesprekken verandert naar meer neutrale en positieve onderwerpen die niet over het intieme leven van het koppel gaan.
Begin met een open gesprek met je echtgenoot over wat jullie beiden als privé en niet-onderhandelbaar beschouwen met iemand anders. Spreek af om problemen altijd eerst tussen jullie te bespreken en pas daarna, indien nodig, een neutrale deskundige te raadplegen.
Door de innerlijke kern van jullie gezin te versterken, kunnen jullie een relatie opbouwen die gebaseerd is op wederzijds respect en autonomie. Jullie huwelijk zal die veilige ruimte worden waar jullie beiden kunnen groeien en elkaar kunnen steunen zonder rekening te houden met de mening van buitenaf.
Lees ook
- Wrok jegens familieleden: wat zit er achter dit gevoel en hoe kun je de destructieve kracht ervan stoppen?
- Waarom je niet gewoon kunt vergeten en vergeten: hoe de hersenen scheiding verwerken en gehechtheid vormen
