Peer is een van de populairste fruitgewassen in tuinen, maar veel tuiniers worden geconfronteerd met een gebrek aan fruitproductie.
Meestal ligt het probleem in een biologische eigenschap van de plant die kruisbestuiving vereist, meldt .
De meeste perenvariëteiten zijn zelfvruchtbaar, wat betekent dat ze geen vruchten kunnen vormen uit hun eigen stuifmeel. Voor een succesvolle eierstokvorming is de nabijheid van een andere perenvariëteit nodig die in een vergelijkbare periode bloeit.
Het mechanisme van kruisbestuiving is de overdracht van stuifmeel van de bloemen van de ene variëteit naar de stempel van de stamper van een andere variëteit. Dit proces wordt uitgevoerd door bestuivende insecten, voornamelijk bijen en hommels, die actief zijn bij warm, windstil weer.
Zonder de aanwezigheid van een geschikte bestuiver zal de overgrote meerderheid van de perenbloemen simpelweg afvallen zonder een eierstok te produceren. Zelfs zelfvruchtbare variëteiten verhogen hun opbrengst aanzienlijk als er een bestuiver in de buurt is.
Het selecteren van een bestuivingsvariëteit is cruciaal voor toekomstige opbrengsten. De variëteiten moeten overeenkomen in bloeitijd en genetisch compatibel zijn voor een succesvolle bevruchting.
Voor een betrouwbare bestuiving mag de afstand tussen de bomen niet meer dan 30-40 meter bedragen. Op kleine percelen kan het probleem opgelost worden door een tak van een andere variëteit in de kroon van een enkele boom te enten.
Het negeren van de eis voor kruisbestuiving leidt tot jarenlang wachten op opbrengsten en teleurstelling in het gewas. De boom kan elke lente uitbundig bloeien, maar geen enkele vrucht vormen.
Een praktische oplossing is om ten minste twee verschillende perenvariëteiten op het perceel te planten. Bij het kiezen van zaailingen in een kwekerij moeten meteen de beste paren voor bestuiving worden aangegeven.
Als er al een geschikte perenvariëteit op een naburig perceel groeit, kan dit voldoende zijn voor kruisbestuiving. Hier moet echter niet op vertrouwd worden, vooral niet als de bomen ver uit elkaar staan.
Om bestuivende insecten aan te trekken tijdens de bloeiperiode, is het nuttig om honingdragende planten in de stengels te planten. Witte klaver, phacelia of mosterd zorgen voor een extra stimulans voor bijen.
Bij regenachtig of koud weer kan bestuiving moeilijk zijn door de lage activiteit van insecten. In dit geval kun je handbestuiving met een zachte borstel proberen.
Naleving van agronomische regels en de juiste selectie van variëteiten garanderen een stabiele en overvloedige vruchtvorming van perenbomen gedurende vele jaren. De sleutel tot succes ligt in het begrijpen van de biologie van de plant en het creëren van omstandigheden voor natuurlijke kruisbestuiving.
Lees ook
- Wat te doen als je wortelen stomp zijn geworden: eenvoudige regels om de grond voor te bereiden voor een perfecte oogst
- Wat je kunt doen met eierschalen in de moestuin: 3 onconventionele manieren om planten te beschermen
