Veel ouders zien de boosheid van kinderen op hun ouders als een persoonlijke belediging en een teken van pedagogisch falen.
In feite is deze emotie een natuurlijk en belangrijk onderdeel van het opgroeien, meldt .
Het verbieden van het uiten van woede leert een kind om zijn ware gevoelens te onderdrukken, wat kan leiden tot psychosomatische aandoeningen. Onderdrukte emoties verdwijnen niet, maar hopen zich op in de diepte van de psyche.
Pixabay
Woede is een gezonde mentale reactie op de schending van persoonlijke grenzen of het onvermogen om een belangrijke behoefte te vervullen. Door deze emotie leert het kind zijn of haar mening te laten gelden en zijn of haar eigen verlangens te begrijpen.
Als je je kind toestaat boos op je te zijn, laat je hem of haar weten dat je liefde onvoorwaardelijk is en niet afhangt van zijn of haar stemming. Dit bouwt een diep gevoel van basisveiligheid en acceptatie in het kind op.
Angst voor ouderlijk oordeel zorgt ervoor dat kinderen hun negatieve ervaringen verbergen, waardoor oprechtheid in relaties wordt vernietigd. Het kind wordt bang dat zijn slechte humeur hem er slecht uit laat zien in jouw ogen.
Door boosheid te ervaren in een veilige gezinsomgeving, leert het kind deze sterke emotie te beheersen in plaats van te vermijden. Deze emotionele zelfregulatievaardigheid wordt de basis voor toekomstige volwassenheid.
Het is belangrijk voor ouders om de persoonlijkheid van het kind te scheiden van hun tijdelijke emotionele toestand door te praten over de onaanvaardbaarheid van agressieve acties in plaats van over de gevoelens zelf. Het is OK om boos te zijn, maar het is niet OK om een ander te slaan of te beledigen.
Jouw kalme reactie op de boosheid van een kind is een levend model van uithoudingsvermogen en emotionele veerkracht voor het kind. Hij ziet dat zelfs sterke negatieve emoties relaties niet kapot maken en dat ze kunnen worden verdragen.Oefen actief luisteren door het kind te helpen zijn emotie te benoemen en de reden ervoor te vinden, bijvoorbeeld door te zeggen: “Ik zie dat je boos bent omdat je niet met de tablet mocht spelen.” Dit leert het kind om zijn gevoelens te begrijpen en te herkennen.
Als je de boosheid van kinderen voortdurend blust met de zinnen “wees niet boos” of “stop er nu mee”, kan het kind passief of juist agressief opgroeien. In beide gevallen zal hij of zij niet de vaardigheden hebben om emoties op een constructieve manier te uiten.
De woede van een kind accepteren betekent niet dat je de ouderlijke grenzen vergoelijkt of verwerpt. Het betekent het recht van het kind respecteren om welke gevoelens dan ook te hebben en verstandige begeleiding bieden bij het uiten ervan.
Dus, door je kind toe te staan boos op je te zijn, geef je niet toe aan slecht gedrag, maar investeer je in zijn toekomstige geestelijke gezondheid. Je helpt hem of haar op te groeien tot een emotioneel volwassen persoon die gezonde relaties met anderen kan opbouwen.
Lees ook
- Waarom een kind zich moet vervelen: hoe gebrek aan vermaak de ontwikkeling van verbeelding en creativiteit stimuleert
- Waarom intimiteit verdwijnt in relaties: hoe onuitgesproken huiselijke klachten gevoelens om zeep helpen
