Mensen hebben de neiging om hun mislukkingen toe te schrijven aan externe krachten, of het nu een oneerlijke baas is of gewoon pech.
Dit psychologische gedragspatroon staat bekend als een externe locus of control en beperkt in ernstige mate persoonlijke groei, meldt .
Een dergelijk wereldbeeld vormt een stabiele overtuiging dat iemands leven wordt geregeerd door toeval of de wil van anderen. Hierdoor verdwijnt de motivatie om zich in te spannen om de situatie ten goede te veranderen.
Pixabay
De oorsprong van dit model ligt vaak in de kindertijd, waar het strikt naleven van regels zonder het recht om eigen beslissingen te nemen werd aangemoedigd. Overbezorgde ouders leren het kind onbewust dat zijn of haar persoonlijke bijdrage de uitkomst van gebeurtenissen niet kan beïnvloeden.
Daartegenover staat een interne locus of control waarbij iemand gelooft dat hij of zij de auteur is van zijn of haar leven. Mensen met deze houding geloven dat hun acties en beslissingen rechtstreeks van invloed zijn op de resultaten die ze bereiken.
Het belangrijkste probleem van de externe locus is de vrijwillige overgave en weigering om controle te nemen over het eigen lot. Dit leidt tot een chronische staat van hulpeloosheid en een constante zoektocht naar iemand om de schuld te geven.
Het voortdurend afschuiven van verantwoordelijkheid genereert passiviteit en doodt initiatief in de professionele sfeer. Carrièregroei stopt vaak, omdat elke moeilijkheid wordt gezien als een onoverkomelijk obstakel.
In persoonlijke relaties manifesteert deze gewoonte zich als een onwil om aan conflicten te werken, door alles af te schrijven op het “ongeschikte karakter” van de partner. Deze benadering vernietigt vertrouwen en wederzijds begrip, omdat een van de deelnemers afstand neemt van het oplossen van gemeenschappelijke problemen.
Chronische stress en angststoornissen zijn frequente begeleiders van mensen met een uitgesproken externe locus of control. Het gevoel van constante onzekerheid tegenover een onvoorspelbare wereld ondermijnt het psychologisch welzijn ernstig.Het ontwikkelen van een interne focus begint met het erkennen van je eigen verantwoordelijkheidsgebied, zelfs in de moeilijkste omstandigheden. Je moet jezelf eerlijk afvragen welke acties je kunt ondernemen om de situatie te verbeteren.
Een nuttige oefening is om de afgelopen dag te analyseren en de gebeurtenissen te markeren die je echt zou kunnen beïnvloeden. Dit oefent geleidelijk de “verantwoordelijkheidsspier” en verlegt de focus van het vinden van fouten naar het vinden van oplossingen.
Werken met een psycholoog of zelf cognitieve gedragstechnieken leren, helpt om destructieve houdingen te identificeren en uit te dagen. Dit proces kost tijd, maar het resultaat in de vorm van een gevoel van persoonlijke kracht en vrijheid is het waard.
Het verkrijgen van innerlijke controle betekent niet het ontkennen van objectieve moeilijkheden, maar het begrijpen van iemands rol in het overwinnen ervan. Het is een fundamentele stap naar een volwassen en bewust leven, waarin je een protagonist wordt en geen statist.
Lees ook
- Hoe vroeg naar bed gaan de productiviteit beïnvloedt: het geheim van de vroege-slaapfase
- Wat te doen als je kind manipulatief is: hoe maak je uniforme regels voor alle gezinsleden?
